Ο Θεός είναι δίπλα σου...
Θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί
Όλα τα συμβάντα της ζωής μας
Είναι μέρος Της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού.
Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους
Αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε.
Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι.
Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα
Θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος...
Τον ταπεινό λογισμό.
Εσύ τώρα να προσπαθήσεις να πλησιάσεις το Θεό
Όσο πιο πολύ μπορείς με τη προσευχή και τη άσκηση.
Τήρησε το κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου
Και προσπάθησε να αισθανθείς το Θεό.
Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις να Τον βάλεις στη καρδιά σου.
Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου από το άγγιγμα της χάρης
Κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός
Και πόσο σε προστάτεψε από το ψυχικό θάνατο
Προστατεύοντας σε από τις βρωμιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων...
Ο γλυκύτατος Ιησούς να είναι πάντα στις σκέψεις σου
Να είναι ένα λιμάνι στο οποίο θα επανέρχεσαι ξανά και ξανά ...
Επίσης μη διστάσεις να καλείς τη Παναγία σε βοήθεια όποτε έχεις ανάγκη και όχι μόνο.
Να συνεχίσεις το δρόμο σου με θάρρος με πολύ θάρρος.
Χάρισε τη καρδιά σου στο Κύριο και Εκείνος θα της δώσει όλες τις βιταμίνες
Και όλη τη ενέργεια που χρειάζεται για να μη καταρρεύσει.
Τίποτε να μη σου φαίνεται δύσκολο.
Κάποιος Άλλος αδερφέ κυβερνάει το σύμπαν και όχι οι μεγάλοι του κόσμου τούτου...
Θάρρος, θάρρος , το βλέμμα ψηλά και θα δεις τον Κύριο
Όταν θα κλάψεις
Όταν θα ψάξεις με λαχτάρα
Όταν θα ματώσεις
Ίσως θα Τον δεις πως σου απλώνει το στέφανο με το Αγαπητικό και Παρηγορητικό χέρι Του.
Μην θλίβεσαι
Μη λυπάσαι πιο πολύ από όσο πρέπει
Γιατί έτσι δίνεις δικαιώματα στο πονηρό να σε χτυπάει με δύναμη...
Κάνε τη καρδιά σου μοναστήρι.
Χτύπα εκεί το σήμαντρο
Κάλεσε εκεί για αγρυπνία
Θυμίασε και ψιθύρισε ακατάπαυτα προσευχές.
Ο Θεός είναι δίπλα σου...
----------
Γιορτάζουμε μνήμες αγίων, κι εσύ βαριέσαι να έρθεις στο ναό, προτιμώντας να κάθεσαι στο σπίτι σου...
Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;
Παρόλα αυτά, λίγοι είναι εκείνοι που έρχονται στην εκκλησία.
Τι θλιβερό!
Στους χορούς και στις διασκεδάσεις τρέχουμε πρόθυμα.
Τις ανοησίες των τραγουδιστών τις ακούμε με ευχαρίστηση.
Τις αισχρολογίες των ηθοποιών τις απολαμβάνουμε για ώρες, δίχως να βαριόμαστε.
Και μόνο όταν μιλάει ο Θεός, χασμουριόμαστε, ξυνόμαστε και ζαλιζόμαστε.
Μα και στα ιπποδρόμια, μολονότι δεν υπάρχει στέγη για να προστατεύει τους θεατές από τη βροχή… τρέχουν οι περισσότεροι σαν μανιακοί, ακόμα κι όταν βρέχει ραγδαία,
ακόμα κι όταν ο άνεμος σηκώνει τα πάντα.
Δεν λογαριάζουν ούτε την κακοκαιρία ούτε το κρύο ούτε την απόσταση.
Τίποτα δεν τους κρατάει στα σπίτια τους.
Όταν όμως πρόκειται να πάνε στην εκκλησία,
τότε και το ψιλόβροχο τούς γίνεται εμπόδιο.
Κι αν τους ρωτήσεις, ποιος είναι ο Αμώς ή ο Οβδιού,
πόσοι είναι οι Προφήτες ή οι Απόστολοι,
δεν μπορούν ν΄ ανοίξουν το στόμα τους.
Για τ΄ άλογα όμως τους τραγουδιστές και τους ηθοποιούς μπορούν να σε πληροφορήσουν με κάθε λεπτομέρεια.
Είναι κατάσταση αυτή;
Γιορτάζουμε μνήμες αγίων,
και σχεδόν κανένας δεν παρουσιάζεται στο ναό.
Φαίνεται πως η απόσταση παρασύρει τους χριστιανούς στην αμέλεια,
ή μάλλον όχι η απόσταση,
αλλά η αμέλεια μόνο τους εμποδίζει.
Γιατί, όπως τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει αυτόν που έχει αγαθή προαίρεση και ζήλο να κάνει κάτι,
έτσι και τον αμελή,
τον ράθυμο και αναβλητικό όλα μπορούν να τον εμποδίσουν.
Οι μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους για την Αλήθεια,
κι εσύ λογαριάζεις μια τόσο μικρή απόσταση;
Εκείνοι θυσίασαν τη ζωή τους για το Χριστό,
κι εσύ δεν θέλεις ούτε λίγο να κοπιάσεις;
Ο Κύριος πέθανε για χάρη σου,
κι εσύ Τον περιφρονείς;
Γιορτάζουμε μνήμες αγίων,
κι εσύ βαριέσαι να έρθεις στο ναό,
προτιμώντας να κάθεσαι στο σπίτι σου;
Και όμως, πρέπει να έρθεις,
για να δεις το διάβολο να νικιέται,
τον άγιο να νικάει,
το Θεό να δοξάζεται και την Εκκλησία να θριαμβεύει.