ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ....!!Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Μεγαλομάρτυρας ὁ Στρατηλάτης 8 Φεβρουαρίου

Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Μεγαλομάρτυρας ὁ Στρατηλάτης 8 Φεβρουαρίου) Ἅγιος Θεόδωρος καταγόταν ἀπό τά Εὐχάϊτα καί ἔζησε στήν Ἡράκλεια τοῦ Πόντου, στήν ἀρχαία χώρα τῆς Βιθυνίας, ἐπί Λικινίου (307 – 323 μ.Χ.). Κατεῖχε ἀνώτερο βαθμό στό στρατό τῆς Ἀνατολῆς. Στό Συναξάρι ἀναφέρεται, ὅτι ἦταν «στρατιωτικός ἔνδοξος, ὡραῖος τήν παράστασιν, εἴλκυεν εἰς φιλίαν τούς πάντας καί διά τῆς λαμπρότητος τοῦ λόγου σαγήνευε τούς ἀκούοντας». Ὅταν ὁ Λικίνιος διέτριβε στή Νικομήδεια, ἄκουσε περί τοῦ Θεοδώρου ὅτι εἶναι Χριστιανός καί βδελύσσεται τά εἴδωλα. Ἀμέσως ἀπέστειλε στήν Ἡράκλεια ἀνώτερους ἀξιωματούχους, γιά νά τόν συνοδεύσουν μέ τιμή στή Νικομήδεια. Ἀλλά ὁ Θεόδωρος διεμήνυσε διά τῶν ἰδίων ἀπεσταλμένων στόν Λικίνιο, ὅτι γιά πολλούς λόγους ἡ παρουσία του στήν Ἡράκλεια ἦταν συμφέρουσα καί τόν προέτρεπε νά μεταβεῖ ἐκεῖ. Ἀποδεχθεῖς τήν πρόταση ὁ Λικίνιος μετέβη στήν Ἡράκλεια, ὅπου τόν προϋπάντησε μέ λαμπρότητα ὁ Θεόδωρος, πρός τόν ὁποῖο ὁ Λικίνιος ἅπλωσε τό χέρι, ἐλπίζοντας ὅτι διά τοῦ Θεοδώρου θά προσείλκυε τούς Χριστιανούς στή θρησκεία τῶν εἰδώλων. Κάποια ἡμέρα, ἐνώπιον τοῦ λαοῦ, ὁ Λικίνιος προέτρεψε τόν Θεόδωρο νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Ὁ Θεόδωρος ἀρνήθηκε καί ζήτησε νά τοῦ δοθοῦν τά χρυσά καί ἀργυρά ἀγαλματίδια τῶν θεῶν, γιά νά προσφέρει αὐτά θυσία στόν οἶκο του ἰδιωτικά καί μετά νά προσφέρει δημόσια τίς θυσίες. Πράγματι, ὁ Θεόδωρος ἔλαβε τά ἀγαλματίδια τά ὁποῖα κομμάτιασε καί μοίρασε τά χρυσά καί ἀργυρά αὐτῶν στούς πτωχούς. Ὁ ἑκατόνταρχος Μαξέντιος εἶδε τήν κεφαλή τῆς θεᾶς Ἀφροδίτης στά χέρια ἐνός πτωχοῦ καί κατέδωσε τό γεγονός στόν Λικίνιο, ὁ ὁποῖος θεώρησε τόν Θεόδωρο ὡς ἐμπαίκτη καί καταφρονητή τῶν εἰδώλων. Γιά τόν λόγο αὐτό τόν συνέλαβαν καί ἀμέσως ἄρχισαν νά τόν ὑποβάλλουν σέ πολυειδεῖς τιμωρίες. Τόν κτυποῦσαν, ἔκαιγαν καί ἔγδερναν τό σῶμα τοῦ Μάρτυρος. Στήν συνέχεια οἱ δήμιοι τόν σταύρωσαν καί διαπέρασαν τά πόδια, τά χέρια καί τά κρυφά μέλῃ του διά περόνης, τόξευσαν τό πρόσωπό του μέ τέτοιο τρόπο ὥστε νά ἐκχυθοῦν τά μάτια του καί τόν ἄφησαν ἐπάνω στόν σταυρό. Ὁ Λικίνιος, φοβούμενος τήν ὀργή τοῦ ὄχλου, διέταξε νά τόν ἀποκεφαλίσουν. Ἔτσι ὁ φόβος παρεχώρησε τήν θέση του στή χαρά καί ἡ λύπη καί ὁ κόπος στήν ἀνάπαυση. Τό σεπτό σκήνωμά του μετετέθη, στίς 8 Ἰουνίου, ἀπό τήν Ἡρακλεία στό προγονικό κτῆμα τοῦ Ἁγίου, στά Εὐχάϊτα, κατά τήν ἐπιθυμία τοῦ Ἁγίου τήν ὁποία ἐξέφρασε πρό τῆς ἐκτομῆς αὐτοῦ στόν γραμματέα του Οὔαρο. Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει στίς 8 Ἰουνίου τήν ἀνακομιδή τῶν λειψάνων του. Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῷ Σταυρῷ. Στρατολογίᾳ ἀληθεῖ Ἀθλοφόρε, τοῦ οὐρανίου στρατηγός Βασιλέως, περικαλλής γεγένησαι Θεόδωρε· ὅπλοις γάρ τῆς πίστεως, παρετάξω ἐμφρόνως, καί κατεξωλόθρευσας, τῶν δαιμόνων τά στίφη, καί νικηφόρος ὤφθης Ἀθλητής· ὅθεν σε πίστει, ἀεί μακαρίζομεν. Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τά ἄνω ζητῶν. Ἀνδρείᾳ ψυχῆς, τήν πίστιν ὁπλισάμενος, καί ῥῆμα Θεοῦ, ὡς λόγχην χειρισάμενος, τόν ἐχθρόν κατέτρωσας τῶν Μαρτύρων κλέος Θεόδωρε. Σύν αὐτοῖς Χριστῷ τῷ Θεῷ, πρεσβεύων μή παύση, ὑπέρ πάντων ἡμῶν. Μεγαλυνάριον. Χαίροις τῶν Μαρτύρων ἡ καλλονή, καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀπροσμάχητος βοηθός. Χαίροις δωρημάτων, θησαύρισμα τῶν θείων, Θεόδωρε τρισμάκαρ, ἡμῶν ἀντίληψις.