ΕΣΚΑΣΕ ΒΟΜΒΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ!!!Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Β.ΠΟΥΤΙΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ!!!ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ!!!Ο Καταλυτικός ρόλος ΓΙ΄ΑΥΤΟ που έπαιξε η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ!!!

ΕΣΚΑΣΕ ΒΟΜΒΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΡΕΣΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΛΕΙΨΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ!!!Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Β.ΠΟΥΤΙΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ!!!ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ!!!Ο Καταλυτικός ρόλος ΓΙ΄ΑΥΤΟ που έπαιξε η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Το βιβλίο με τίτλο “Στο μυαλό του Βλαντιμίρ Πούτιν” αναλύει το όραμα του Ρώσου προέδρου για τη δημιουργία μιας «Ορθόδοξης Αυτοκρατορίας».

Ξεκινώντας την καριέρα του στην Αγία Πετρούπολη όπου γεννήθηκε, ο Βλαντιμίρ Πούτιν κατέκτησε τη Μόσχα και από σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων και πρώην ηγετικό στέλεχος της KGB κατέληξε στο τιμόνι της ρωσικής παντοκρατορίας, το οποίο κρατάει σταθερά εδώ και 17 χρόνια.

Στην εμπέδωση του μεγαλεπήβολου πλάνου του για την αναβίωση του ρωσικού κλέους,σημαντικό ρόλο φαίνεται να παίζει η Ορθοδοξία, καθώς όπως και ο ίδιος είχε αναφέρει σε λόγο του: «Με την έλευση του χριστιανισμού, της Ορθοδοξίας, άρχισε να δημιουργείται το ρωσικό έθνος και το ενωμένο ρωσικό κράτος».

Δεν είναι τυχαίο ότι στη συνάντηση που είχε με τον Αλέξη Τσίπρα πρίν περίπου ένα χρόνο, ο Ρώσος ηγέτης όχι μόνο του ζήτησε να τον βοηθήσει στην οργάνωση των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της σημαντικής επετείου της χιλιετίας της ρωσικής παρουσίας στο Αγιον Ορος, αλλά και να συμβάλει ενεργά στη διάδοση του ρόλου της Ορθοδοξίας.

Μάλιστα, ανάμεσα στα συμβολικά δώρα που χάρισε στον Ελληνα πρωθυπουργό ο Ρώσος πρόεδρος, ήταν και η εικόνα του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Σπυρίδωνος, την οποία είχε κλέψει αξιωματικός των Ες-Ες από μοναστήρι της Σπάρτης.

Επιπλέον, ο Πούτιν στις συνεντεύξεις του δεν παραλείπει ποτέ να αναφέρει το γεγονός ότι η μητέρα του τον βάφτισε κρυφά χριστιανό ορθόδοξο όταν κάτι τέτοιο ήταν ακόμα απαγορευμένο, ενώ φρόντισε να αποθέσει τον βαφτιστικό του σταυρό πάνω στον Πανάγιο Τάφο κατά την επίσκεψή του στα Ιεροσόλυμα. Τι είναι αυτό, όμως, που έχει καταστήσει την Ορθοδοξία αναπόσπαστο μέρος του καθολικού οράματος του Βλαντιμίρ Πούτιν;

Στο άκρως ενδιαφέρον βιβλίο του Μισέλ Ελτσανινόφ «Στο μυαλό του Βλαντιμίρ Πούτιν» (μτφ. Τζία Καραγεώργου) εξετάζονται αναλυτικά όλοι οι θεωρητικοί παράγοντες που ενίσχυσαν το σχέδιο του Ρώσου ηγέτη και αποτέλεσαν τους κεντρικούς του πυλώνες. Οπως επισημαίνεται στο οπισθόφυλλο του διεθνούς μπεστ σέλερ που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διάμετρος, αυτό που διερευνάται, μεταξύ άλλων, είναι «πώς συγκροτείται το όραμα του Πούτιν για τη “ρωσική οδό” και ποια επίδραση ασκούν στον Ρώσο πρόεδρο η Ορθοδοξία, το Βυζάντιο, το σοβιετικό καθεστώς, ο Μαρξ, ο Ντοστογιέφσκι, η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ή ο πανσλαβισμός».

Ο συγγραφέας, που θεωρείται από τους πλέον γνωστούς διανοούμενους στη Γαλλία, παρότι ρωσικής καταγωγής, γνωρίζει καλά την αντιφατική σχέση του προέδρου της Ρωσίας με τη Δύση, ενώ ως φιλόσοφος και μέλος της ομάδας των αρχισυντακτών του περιοδικού «Philosophie» ξέρει καλά με ποιον τρόπο ο Πούτιν χρησιμοποιεί τη θεωρία, τη φιλοσοφία και τη θρησκεία για την εδραίωση της δύναμής του.

Η ηγετική θέση του Ρώσου προέδρου εξηγείται άλλωστε από τον επαναπροσδιορισμό του πανσλαβισμού και τη χρήση της Ορθοδοξίας ως κατεξοχήν βάσης του σχεδίου του.

Γι’ αυτό και μια πλειάδα ανθρώπων, φιλοσόφων, συνεργατών, συγγραφέων και σκηνοθετών συνιστά τη βασική ομάδα επιρροής του. Χαρακτηριστική είναι η υποστήριξη του Ρώσου προέδρου από τον διάσημο σκηνοθέτη Νικίτα Μιχάλκοφ, ο οποίος, όπως τονίζει ο Ελτσανινόφ στο βιβλίο του, «εδώ και δύο δεκαετίες ισχυρίζεται ότι ενσαρκώνει την ανανέωση της Λευκής Ρωσίας μετά την πτώση του κομμουνισμού και πρέπει να έχει κάνει τον πρόεδρο -είναι από τους πλησίον του- κοινωνό των αναγνωσμάτων του.

Αυτός είναι που έβαλε στα χέρια του ανδρός το έργο του φιλοσόφου Ιβάν Ιλίν». Αλλος ένας είναι ο Βλαντιμίρ Γιακούνιν, «αυτός που συμμετέχει ενεργά και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τα υπόλοιπα μέλη της εν λόγω ομάδας στη μελέτη της ρωσικής διανόησης και στην ανάπτυξη μιας συντηρητικής θεώρησης του κόσμου. Είναι διδάκτωρ Πολιτικών Επιστημών και οργανώνει συναντήσεις διανοουμένων, που στοιχίζουν περιουσίες, γύρω από το θέμα του “Διαλόγου των πολιτισμών”».

Εξάλλου, δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι μιας νέας πνευματικής, θρησκευτικής ομήγυρης που δείχνουν να επηρεάζουν τον Πούτιν, όπως μεταξύ άλλων και ο πατέρας Τύχων Σεβκούνοφ. «Αυτός ο πρώην φοιτητής της Σχολής Κινηματογράφου της Μόσχας είναι τώρα ηγούμενος της Ιεράς Μονής της Υπαπαντής στο Σρέτενσκι στο κέντρο της Μόσχας, είναι ισχυρός, εμπνέει δέος και λέγεται πως ασκεί μεγάλη επιρροή στον πρόεδρο», γράφει χαρακτηριστικά ο Ελτσανινόφ.

Το όραμα της Ορθοδοξίας βοηθάει τον Β.Πούτιν να νικήσει τις «πολύχρωμες» επαναστάσεις, όπως την Επανάσταση των Ρόδων στη Γεωργία ή την Πορτοκαλί στην Ουκρανία, καθώς ο Πούτιν βλέπει παντού γύρω του εχθρικές δυνάμεις. Επιρροή τότε ασκούν γύρω του διάφοροι γνωστοί μύστες του 19ου αιώνα, όπως ο Λεόντιεφ, που έδειχνε εκτός από «αισθητιστής, λάτρης του ηρωικού αρχαϊκού κάλλους, να διαθέτει και μια μυστικιστική πλευρά.

Μετά από μακρά παραμονή στο Αγιον Ορος, αυτός ο “Δον Ζουάν” σκέφτεται να γίνει καλόγηρος και αφού στα γεράματά του χειροτονήθηκε, εν πλήρη μυστικότητα, στο μοναστήρι της Οπτινα (στο οποίο ο Ντοστογιέφσκι τοποθετεί την ιστορία των Αδελφών Καραμαζόφ), πεθαίνει το 1891 στο εξίσου διάσημο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας του Αγίου Σεργίου Λάβρας, στην πόλη Ποσάντ, στην ευρύτερη περιοχή της Μόσχας».

Με βάση τον Λεόντιεφ ο Πούτιν στήνει το σχέδιο για ένα «κράτος πολιτιστικό που στηρίζεται στον ρωσικό λαό, στη ρωσική γλώσσα, στον ρωσικό πολιτισμό, στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και στα λοιπά παραδοσιακά θρησκεύματα της Ρωσίας», όπως χαρακτηριστικά τονίζει ο ίδιος ο Πούτιν στον λόγο του που παρατίθεται στο βιβλίο του Ελτσανινόφ.

Στόχος του Πούτιν είναι, επομένως, να εμφυσήσει στον ρωσικό λαό μια πίστη σε υψηλά ιδανικά, όπως αυτό της Ορθοδοξίας, θυμίζοντάς του τις επιτυχίες του «ενάντια στον ξένο κατακτητή και την ανάλογη “Ενωση όλων Σλάβων υπό την αιγίδα της Ρωσίας”», κατά τα πρότυπα του Ντανιλέφσκι.

«Αλλη ιδέα που δανείστηκε από τους σλαβόφιλους είναι εκείνη σύμφωνα με την οποία ο λαός που ενσαρκώνει με τον χαρακτήρα του αυτή τη θρησκευτικότητα απεχθάνεται τη βία, είναι ταπεινός, τρέφει σεβασμό. Πλην της θρησκείας, οι Σλάβοι χαρακτηρίζονται από την ικανότητά τους για πολιτική ανεξαρτησία και για την αγάπη τους για την κοινωνική ελευθερία. Ομως ο σλαβικός πολιτισμός, κατά τον Ντανιλέφσκι, βρίσκεται στις απαρχές του και για να βρει πραγματικά τον εαυτό του θα πρέπει να σταματήσει να μιμείται δουλικά τη Δύση – ως εκ τούτου θα πρέπει να την πολεμήσει», τονίζει ο συγγραφέας.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι σύμβουλοι του Κρεμλίνου να εργαστούν προς αυτή την κατεύθυνση της σύγκρουσης με τη Δύση για και στην ανάλογη εμπέδωση όχι μόνο ενός σλαβικού οράματος, αλλά κυρίως, όπως επισημαίνει ο Ελτσανινόφ, ενός ευρασιατικού ονείρου.

«Οταν επετεύχθη η συμφιλίωση μεταξύ του Πατριαρχείου της Μόσχας και της Εκκλησίας, της επονομαζόμενης “εκτός συνόρων”, η οποία ιδρύθηκε ως διαμαρτυρία για την υποταγή της Εκκλησίας στους μπολσεβίκους οι οποίοι την κηδεμόνευαν, ο Πούτιν το αναγγέλλει: “Η αναγέννηση της εκκλησιαστικής ενότητας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποκατάσταση της χαμένης ενότητας ολόκληρου του ρωσικού κόσμου, του οποίου ένα από τα πνευματικά θεμέλια ήταν ανέκαθεν η ορθόδοξη πίστη”.

Το ρωσικό κράτος δημιουργεί ή παρεισδύει στις γλωσσικές, οικονομικές, πολιτιστικές ή θρησκευτικές ενώσεις με σκοπό να καταφέρει να μετατρέψει τους Ρώσους εμιγκρέδες σε απολύτως υπάκουους φορείς επιρροής», γράφει ο Ελτσανινόφ στο βιβλίο του.

Καταλυτικό ρόλο, επομένως, στην ενωτική προοπτική του Πατριαρχείου της Μόσχας με την Ορθοδοξία φαίνεται να έπαιξε η Εκκλησία της Ελλάδος.

Και ο Ελτσανινόφ θεωρεί ότι στόχος τους είναι, εφόσον δεν μπορούν να είναι ενωτικοί μέσω του Πατριαρχείου της Ρωσίας λόγω των αντιθέσεων των Εκκλησιών αλλά και των διαφορετικών θρησκειών που ενυπάρχουν στα βάθη της ρωσικής στέπας, να «καλοπιάσουν», κατά κάποιον τρόπο, τους Ελληνες και να ενωθούν με άρρηκτους φιλικούς δεσμούς με τη χώρα μας: «Είναι λοιπόν δυνατή η δημιουργία μιας ορθόδοξης ή χριστιανικής αυτοκρατορίας;

Μοιάζει δύσκολο επειδή, κατά κύριο λόγο, η Ρωσία είναι χώρα στην οποία συνυπάρχουν πολλές θρησκείες και δόγματα. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, οραματιζόμενος μια αυτοκρατορία θεμελιωμένη στις θρησκευτικές αρχές, θα αποξένωνε όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς της χώρας, για να μη μιλήσουμε για βουδιστές και σαμανιστές.

πηγη

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Επίσης σημειώνεται ότι οι απόψεις του ιστολόγιου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου. Για τα άρθρα που δημοσιεύονται εδώ, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο το ιστολόγιο.

Loading...

loading...